Konwergencja, koncepcja uznawana przez wielu burżuazyjnych politologów i ekonomistów, mająca różne nazwy (fuzja dwóch systemów, jednolite społeczeństwo poprzemysłowe itp.). Koncepcja ta sugeruje, iż pod wpływem współczesnej rewolucji naukowo-technicznej zarówno kapitalizm, jak i socjalizm muszą ewoluować w kierunku nowych form bytowania. Formy te będą zawierać w sobie pierwiastki kapitalistycznego i socjalistycznego sposobu wytwarzania. Oba więc przeciwstawne ustroje społeczno- gospodarcze, wychodząc z zupełnie różnych założeń, będą musiały spotkać się na skrzyżowaniu rozwojowych dróg. Miejsce zarówno kapitalizmu. Jak i socjalizmu zajmie nowy system „społeczeństwa postindustrialnego” o bardzo wysokim poziomie życiowym, który umożliwi nowoczesna technika. Społeczeństwa te będzie cechować programowanie współzależnych działań i szeroko pojęta demokracja. W tych warunkach problem własności prywatnej nie będzie odgrywać żadnej roli. Koncepcja ta — głoszona przez jednych w dobrej wierze, przez innych w celach wyłącznie demagogicznych — oparta jest na tzw. determinizmie technologicznym, ignorującym wagę społecznych form stosunków międzyludzkich. Obiektywnie „teoria” k. służy „rozmiękczaniu” socjalistycznej ideologii. Propagatorami tej koncepcji w obozie kapitalistycznym są przede wszystkim R. Aron, Z. Brzeziński, J. Fourastie, J. Tinbergen, indoktrynację koncepcji k. świadomie czy nieświadomie uprawiają w krajach socjalistycznych zwolennicy tzw. socjalizmu rynkowego.
