Zaopatrzenie materiałowo-techniczne, działalność mająca na celu zaspokojenie potrzeb produkcyjnych zakładów pracy oraz zbiorowych potrzeb konsumpcyjnych określonych instytucji. W praktyce rozróżnia się trzy rodzaje potrzeb produkcyjnych: 1. bezpośrednio produkcyjne; 2. inwestycyjne; 3. potrzeby związane z obsługą działalności produkcyjnej zakładu. Do instytucji korzystających z z.m.-t. na cele konsumpcji zbiorowej należą m. in.: szkolnictwo, lecznictwo, jednostki wojskowe. Z.m.-t. zajmuje się specjalny aparat organizacyjny: u dostawców — branżowe biura zbytu, u odbiorców — zakładowe komórki zaopatrzenia, a niekiedy — centralne składnice zaopatrzenia, działające jako wyodrębnione przedsiębiorstwa (np. bazy sprzętu technicznego w rolnictwie). W gospodarce socjalistycznej z.m.-t. oparte jest na innym systemie niż zaopatrzenie ludności, które odbywa się w zasadzie w warunkach wolnego rynku; stąd — w przeciwieństwie do tego ostatniego — nosi nazwę zaopatrzenia pozarynkowego. Ze względu na znaczenie z.m.-t. dla wykonania zadań gospodarczych, stanowi ono przedmiot oddzielnej części narodowego planu gospodarczego, a w przedsiębiorstwie jest jedną z głównych części planu.
