Tafta-Hartleya ustawa, w USA — ustawa antyrobotnicza, ograniczająca prawo do strajku; uchwalona została przez Kongres USA 23 IV 1947 na wniosek senatora R. A. Tafta oraz deputowanego do Izby Reprezentantów F. A. Hartleya; stosowana jest w celu przerwania strajku w momencie najdogodniejszym dla kapitalistów; m. in. posłużono się nią podczas strajku robotników przemysłu metalowego w 1959.