Rady gospodarki narodowej (Sownarchozy), organa zarządzania przemysłem i budownictwem w ekonomiczno-administracyjnych rejonach utworzonych w ZSRR w 1957 w wyniku reformy zarządzania przemysłem, polegającej m. in. na likwidacji większości ministerstw przemysłowych i przekazaniu ich uprawnień r.g.n. jako terytorialnym organom administracji gospodarczej; reforma ta miała na celu stworzenie bardziej sprzyjających warunków dalszego, szybkiego rozwoju gospodarki narodowej przez decentralizację zarządzania, co w warunkach olbrzymiego obszaru ZSRR miało znaczenie dla zwiększenia operatywności kierownictwa gospodarczego. R.g.n. koncentrując całość spraw rozwoju i koordynacji działalności przemysłu kluczowego i budownictwa danego rejonu były odpowiedzialne za zapewnienie harmonijnego i kompleksowego rozwoju gospodarki w swoim rejonie. R.g.n. jako organ kolektywny składała się z przewodniczącego, jego zastępców i członków będących zazwyczaj kierownikami podstawowych działów aparatu r.g.n., tj. departamentów funkcjonalnych, np. planowania, techniki, produkcji i kooperacji, zatrudnienia i płac, finansowego, inwestycji, oraz z zarządów; te ostatnie były tworzone wg gałęzi przemysłu. Powołanie r.g.n. skomplikowało jednak proces zarządzania przemysłem, ponieważ nie tylko rozdrobniło rejony administracyjno-gospodarcze, lecz także zmuszało do utrzymywania komitetów ogólnopaństwowych, które koordynowały działalność przedsiębiorstw należących do poszczególnych gałęzi przemysłu, w celu zapewnienia specjalizacji produkcji, jednolitej polityki w zakresie postępu technicznego itp. Działalność komitetów ogólnopaństwowych wymagała z kolei wielu uzgodnień i prowadziła często do wielotorowości w podporządkowaniu przedsiębiorstw.
