Ekonomista, osoba prowadząca badania i studia zmierzające do rozwiązywania problemów gospodarczych, powstających w produkcji oraz dystrybucji towarów i usług; przedstawiciele tej grupy zawodowej mają ukończone odpowiednie studia uniwersyteckie lub równorzędne (definicja Międzynarodowej Organizacji Pracy). Podana charakterystyka zawodu e. określa treść pracy osób zaliczanych do grupy e. Nie uwzględnia ona Jednak swoistości pracy e. w konkretnych warunkach społecznych, gospodarczych i politycznych oraz nie odzwierciedla procesu zmian w kształtowaniu się funkcji społecznej tego zawodu na przestrzeni różnych okresów i etapów rozwoju społecznego i gospodarczego poszczególnych państw. Od najdawniejszych czasów problematyka ekonomiczna stanowi przedmiot rozważań teoretycznych i analiz naukowych. Początkowo wchodziła ona w zakres nauk filozoficznych lub moralnych. W XVIII w. wyodrębniła się w samodzielną dyscyplinę naukową. E. występował dość długo Jako teoretyk, badacz zjawisk i stosunków społeczno-gospodarczych oraz praw i prawidłowości rządzących gospodarką narodową lub bogactwem społecznym. Szybki jednak rozwój ekonomiczny wielu krajów, wywołany powstaniem kapitalizmu, stworzył zapotrzebowanie społeczne na e. praktyka. Zadaniem Jego było oddziaływanie na przebieg procesów gospodarczych, doskonalenie mechanizmów funkcjonowania gospodarki, stosowanie w praktyce życia gospodarczego ogólnych założeń teorii ekonomii. Pod koniec XIX w. zaczęto zrywać z poglądem, że dla praktyki życia gospodarczego wystarcza samo doświadczenie. Okazało się też, że wzrastający interwencjonizm państwowy i wzrost udziału czynnika publicznego i społecznego w życiu społeczeństwa wymaga znajomości zagadnień ekonomicznych również od urzędników administracji państwowej, samorządu terytorialnego 1 zawodowego oraz organizacji społecznych. Rozwijające się w XX w. badania życia gospodarczego niezbędne do celów bieżącej polityki gospodarczej wymagały coraz większej liczby wykształconych e. Stopniowo kwalifikowany e. zajmuje coraz bardziej odpowiedzialne i trwałe miejsce w procesie praktycznego kierowania działalnością gospodarczą. Bez kadr kwalifikowanych e. nie jest obecnie możliwe sprawne funkcjonowanie żadnego systemu gospodarczego. W szybkim tempie rośnie więc zapotrzebowanie na e. w warunkach współczesnej gospodarki kapitalistycznej, a jeszcze szybciej w rozwijającej się gospodarce państw socjalistycznych. Odmienna Jest Jednak funkcja e. w obu tych systemach; wynika to zwłaszcza z różnic w mechanizmie ich funkcjonowania i z podstawowego celu, jaki każda z tych funkcji realizuje. W kapitalizmie działalność e. związana jest ściśle z interesami kapitalistycznego pracodawcy. E. zatrudniają przeważnie prywatne przedsiębiorstwa przemysłowe, handlowe, instytucje usługowe, banki. Stopniowo wzrasta ich rola również w organach administracji państwowej oraz w organizacjach społecznych i gospodarczych.
